Pogrzeb Tadeusza Mazowieckiego

Nie był dziadkiem, który "zakłada papucie i pije herbatę". Gadatliwy "Żółw" z "Polskiego Zoo" lubił sypnąć żartem przy kieliszku dobrego koniaku. Głos na kogoś podniósł ponoć tylko raz w życiu. Taki był Tadeusz Mazowiecki. Dziś pogrzeb wybitnego polityka i serdecznego człowieka. Trumna z ciałem byłego premiera spocznie w grobie rodzinnym na cmentarzy w Laskach.

Katolik z krwi i kości

Tadeusz Mazowiecki był człowiekiem głęboko wierzącym. Mimo to nikomu nie narzucał się ze swoją wiarą. W ostatnim czasie potrafił krytycznie wypowiedzieć się na temat Kościoła w Polsce, ale cieszyły go zmiany, które zainicjował papież Franciszek. - Dziadek strasznie się bał, żeby nie wyjść na takiego nestora, który poucza – wspomina wnuczka Marta na łamach "Tygodnika Powszechnego".

Z kolei wnuczka Ewa przypomniała sytuację, kiedy chciała wziąć jedynie ślub cywilny. - Dziadek był jedyną osobą w rodzinie, która nie przekonywała nas, że obowiązkiem moralnym w katolickiej rodzinie jest wzięcie ślubu kościelnego. Powiedział tylko: "Wam trzeba pomóc, żebyście sami poczuli, że chcecie". Będę mu wdzięczna do końca życia, że nas wtedy nie osądzał – mówiła "TG". Ostatecznie para wzięła również ślub kościelny.

W 1979 roku napisał "Modlitwę o dojrzałość". Dziś, w dniu pogrzebu Tadeusza Mazowieckiego, warto jej słowa przypomnieć:

Niech imię Twoje będzie pochwalone

Kościół Cię nie ogarnia

i kraj,

któregoś sławę w nieszczęściu pomnażał

za naszą i waszą

wolność, miłość i nadzieję

daj siłę prawdzie

karków wyprostowanie.

Jak ptakom dobry lot

Twój wymiar daj światu Panie

zagubionym drogę

Syna Twojego ślad.

Przez Krzyż i przez Ducha przyjście

niepokój myślom, a sercu daruj ciszę

Ocal w nas zachwyt,

przymnóż zdziwienia

i niech człowiek na człowieku

polegać może

Modlitwy naucz

Święć się imię Twoje

Początki działalności politycznej

Mazowiecki urodził się 18 kwietnia 1927 r. w Płocku. W wieku 11 lat stracił ojca. Bronisław Mazowiecki, znany lekarz, zmarł rok przed wybuchem II wojny światowej. W 1946 r. Tadeusz ukończył Liceum Ogólnokształcące im. St. Małachowskiego w Płocku, następnie rozpoczął studia prawnicze na Uniwersytecie Warszawskim, których nie ukończył.

W 1949 roku młody lewicujący, a także głęboko wierzący student Uniwersytetu Warszawskiego, związał się ze Stowarzyszeniem Pax założonym przez Bolesława Piaseckiego. Początkowo, do 1951 r., był w grupie tygodnika "Dziś i Jutro", następnie w latach 1950–1952 pełnił funkcję zastępcy redaktora naczelnego "Słowa Powszechnego".

Był współzałożycielem, a w latach 1953–1955 redaktorem naczelnym, "Wrocławskiego Tygodnika Katolików". W 1953 r. w "WTK" opublikował artykuł krytykujący działalność biskupa Czesława Kaczmarka, skazanego w tym samym roku w procesie pokazowym.

Dotrwał w Paksie do 1955 r., kiedy został usunięty jako przywódca tzw. paksowskiej frondy, odłamu przeciwnego polityce zbytniego zbliżenia z komunistyczną władzą i wchodzenia w konflikty z hierarchią kościelną. Środowisko frondystów przeszło później do powstających od 1956 r. Klubów Inteligencji Katolickiej, których Mazowiecki był współzałożycielem.

W 1958 r. uzyskał zgodę władz na wydawanie miesięcznika "Więź", którego naczelnym pozostał aż do 1981 r. Pod jego kierownictwem „Więź" wydała teksty z nurtu katolicyzmu otwartego, który popierał zmiany Soboru Watykańskiego II, ale zdarzały się tam również materiały lansujące np. tezę, że między marksizmem a katolicyzmem nie musi być sprzeczności.

Jako reprezentant środowiska katolików pozytywnie oceniających zmiany gomułkowskie w 1961 roku wystartował do Sejmu z listy katolickiego koła i pierwszy raz został posłem na Sejm PRL. Wybierany był przez kolejne trzy kadencje (III, IV i V) aż do czasu, kiedy jego przemówienia były niewygodne i skreślono go z listy kandydatów.

Władzy nie podobały się przede wszystkim protesty przeciwko brutalnemu rozpędzaniu studenckich demonstracji w marcu 1968 r, a także pomysły powołania komisji ds. ustalenia winnych strzelania do robotników w grudniu 1970 r.

Pozbawiony możliwości kandydowania na urząd poselski Tadeusz Mazowiecki stał się przeciwnikiem jakiejkolwiek współpracy z komunistyczną władzą i w 1976 związał się ściśle z ruchem opozycyjnym. Współpracował z Polskim Porozumieniem Niepodległościowym.